Biliyorum çok iyi değil ama yattığım yerden bir şey yapamadığım için arşivlerime bakıyordum. Kayram küçükken neler yapmışım. o zamanlar küçük çocuk var, bir yandan perişanlık zamanları bir yandan loğusalık depresyonunu atlatma çabaları kendimi ancak örgüye vurmuşum sanırım. Dikiş biraz fazla vakit ve teferruat istiyordu. Ama örgü öyle değil. Uykusuz gecelerde ayakta sallama seanslarımızda bile yapabiliyordum. bu o zamanlardan kalan bir karga :) çünkü bebeğim anne babadan önce karga demişti :)) gerçi anne kelimesini de nerdeyse 3 yaşına yakın duymuştum o minik dudaklarından. Neyse bu uzun ve trajik bir hikaye benim için umarım bir gün yazmaya elim varır. Sevgiyle kalın acemiliğime gülmek serbest :))
1 yorum:
ha ha çok sevimli :)))
Yorum Gönder